Hello! This is a video I made about my activities during late July and early August.
I did two presentations about my country Iran and I also joined YMCA Hiroshima as a Youth Peace seminar leader.
سلام دوستان وهمراهان عزیز. مدت طولانی بود که به دلیل مشغله درسی و کاری و از شما چه پنهان گاهی اوقات تنبلی، ویدئوی آپلود نکرده بودم. اما فعلا که تعطیلات دانشگاه شروع شده سعی می کنم هر شنبه یا یکشنبه کار جدیدی رو براتون آماده کنم. ساخت مستندات از زندگیم به عنوان دانشجوی خارجی در هیروشیما به این دلیل هست که با چند تا از دانشجوی خارجی دیگر عضو پروژه ای تحت نظرطراحی مرکز بین‌المللی هیروشیما شده ایم . در این پروژه ما می بایستی از تجربه ی زندگی و درس خواندن خود در هیروشیما در اینترنت مطالبی را به اشتراک بگذاریم.
و اینک به هیروشیما شهر صلح جهان خوش آمدید. کمربند ایمنی خود را محکم کنید و در سفر هیجان انگیزی که پیش روداریم با ما همراه شوید. در این سفر از بد ترین بمباران جنگ جهانی دوم خواهیم گذشت و به امروز خواهیم رسید.
در ابتدا باید بگویم که من عاشق این شهرم و از زندگی در آن واقعا لذت می برم. من این شهر را از آدماش تا سنگ فرش های خیابان ها ش دوست دارم...
فعلا برگردیم به 70 سال پیش، ششم آگوست 1945( 15 مرداد 1324) که اولین بمب اتمی استفاده شده در تاریخ جنگ بر سر مردم بی گناه این شهر فرود آمد و همه چیز را خاکستر کرد. و اما این شهر مثل یک ققنوس است، چرا که اگر امروزه در خیابان هایش قدم بزنید متوجه نمی شوید که شاید روزی همه چیز به یک چشم به هم زدنی نابود شده است.
بعد از این واقعه مردم سخت کوش ژاپن تصمیم گرفتند همه چیز را از نو بسازند و هر سال از ماه جولای تا آگوست (تیر تا مرداد) مراسمی به یاد آن دوران سخت بر پا می کنند و آوای صلح را به تمام دنیا میفرستند. این مراسم برنامه های متنوعی در جهت نشر و آگاهی صلح دارد که امسال من در سه برنامه از آنها شرکت فعال داشتم:
1- قهوه‌خانه ی جهانی :
در این برنامه افراد از نقاط مختلف جهان در مورد آداب و رسوم خود برای دیگران صحبت می کنند. با این کار شرکت کنندگان از آداب و رسوم کشور های مختلف آگاه می شوند و سوء تفاهم ها ناشی از تفاوت فرهنگها تا حدی از بین می رود.
2- MOCT به نامNGO همکاری با :
کار اصلی این سازمان رساندن کمک های پزشکی به کشورهای خارجی است. اما در کنار آن کارهای صلح طلبانه دیگری هم انجام می دهد. در واقع این سازمان هماهنگ کننده برگزاری جشنواره فیلم ایرانی در مراسم سالانه صلح هیروشیما می باشد. امسال درچهارمین روز این جشنواره برنامه ای ترتیب دیده شده بود که شرکت کنندگان با ایران بیشتر آشنا شوند. در این برنامه من در باره ی ایران سخنرانی داشتم وهمچنین مسئول آموزش پخت کوکوسیب زمینی به حاضرین بودم .
اول فکر کردم که شاید این غذا مورد دلخواه ژاپنی ها نباشد ولی وقتی که دیدم اکثرا نه فقط دو بار بلکه سه بار ساندویچ درست کرده و نوش جان فرمودند، مطمئن شدم که کوکوسیب زمینی ایرانی حرف نداره. روز بعد ازاین برنامه خانم بنی اعتماد را در فستیوال فیلم دیدم و کمی با این بانو در مورد فیلم گیلانه صحبت کردم. این فیلم را سال پیش من و 5 ازدوستان ژاپنیم با کلی اشک ریختن دیده بودیم به طوریکه هر کداممان با چند تا شیشه آبغوره برگشتیم.
3- هیروشیماYMCA شرکت در سمینار جوانان صلح دوست :
امسال در این برنامه به عنوان سر گروه شرکت کرده بودم. من و 8 سرگروه دیگر از شش ماه گذشته تمام برنامه های این سمینار را چیده بودیم. همکاری با یک گروه کاملاً ژاپنی به من نشان داد که تفاوت کار کردن در یک گروه ایرانی و ژاپنی چیست؟ الف) ژاپنی ها از خیلی وقت قبل از اینکه یک برنامه قراره شروع بشه برنامه‌ریزی را شروع می‌کنند. ب) این به این دلیل هست که ژاپنی ها سعی می کنند که به نقاط ریز هم توجه کنند. پ) در نتیجه با اینکه زمان زیادی طول میکشد که یک برنامه ریزی را به اتمام برسانند ولی کار را به طور احسنت به پایان می رسانند.
این هم از کارهایی که انجام دادم طی چند هفته اخیر. تا خبر بعدی خدا یار و یاورتان.
خاطرات زندگی آیسودا از هیروشیما، ژاپن